Marzenia...

Mając lat siedem marzyłam o tym, aby ta gałąź, na której właśnie wiszę, nie runęła ze mną w dół. Marzyłam też o wielkim domku na drzewie i o tym, aby przeklęta godzina wracania do domu z rancza wcale się nie zbliżała. I o tym, aby wziąć wielkiego pluszaka, którego dostałam na gwiazdkę, na święta do ciotki. Ile radochy miałam, kiedy wróciłam do domu, a mój wielki pluszak siedział w tym miejscu, w którym go zostawiłam. Kilka lat później marzyłam o drewnianym domku dla ludzików z kinder niespodzianek. Ile ja się naprosiłam taty, aby w końcu mi go wyczarował i jakie było moje rozczarowanie, kiedy kazał mi iść po karton do sklepu. Dopóki tata nie zrobił z kartonu dzieła sztuki, siedziałam naburmuszona. Moje ludziki miały okna, a w nich firanki, drzwi z klamką i nawet schody! W środku stały łóżka, szafki i wszystko to, czego mały ludzik potrzebuje. Tata był złotą rączką. Potrafił zrobić coś z niczego.A ja byłam najszczęśliwszym dzieckiem na świecie. W tych moim małych szczenięcych marzeniach nie było księżniczek, choć owszem - marzyłam o roli kopciuszka w szkolnym przedstawieniu, księci na białych koniach (chyba, że koledzy na rowerach) ani lalek. Ja chciałam być czarownicą (zapewne wzięło mi się to z filmu "Niefortunna czarownica"), mieć zawsze pluszaka przy sobie i nigdy nie dorosnąć. Dziś moje marzenia są bardziej "dorosłe". Oto sześć tych, o których nie boję się mówić:

1. Paryż, Londyn, Rzym

Odwiedzić, spędzić tam parę dni, tygodni, nawet chwil:

2. Być do końca świata i o jeden dzień dłużej z Przypadkiem:

Mimo tego, że codziennie chcę go zabić, to i tak nie wyobrażam sobie, żeby miało go nagle zabraknąć.

3. Mieć kociaka:

Chciałam tego od zawsze, ale mama moja kotów nie cierpi. Więc jak tylko się wyprowadzę (mam w planach za dwa lata) biorę na utrzymanie rudą kicię.

4. Mieć motor i umieć na nim jeździć:

Uczyłam się na crossie, ale z tyłu siedział mój kumpel/przyjaciel. Na jazdę samej jeszcze nie mam odwagi. Pieniędzy na wymarzone kawasaki też.

5. Napisać książkę i pracować jako dziennikarka:

Niestety, narazie moje życie nie idzie w tą stronę. Jeszcze wszystko przede mną!

Jestem pewna, że marzenia się spełniają. Podam Wam na pewnym przykładzie. Czekałam cholerne trzy lata na coś, marzyłam o tym po nocach i o niczym innym nie myślałam. Niestety niewiele mogłam z tym zrobić. Po czterech latach w końcu moje sny ubrały się w rzeczywistość. Ale wiecie co? Teraz to jakoś gówno mnie to obchodzi.

A jakie były/są Wasze marzenia?